Mücella Pakdemir Şiirleri - Şair Mücella ...

Kayı Beyinin eşi, sultanların en hası
Cefakar, bilge,asil, Türk’ün kutsal anası
Obaya sığmaz ufku, cihan deler hülyası
Aral’dan aşiretle, göç etti Hayme Anam

Badireler atlatıp, Moğol’la boğuştular

Birkaç gram noksan doğdum n’edeyim
Eksik etek miyim? Söyle Hâkim Bey!
Erkekler arı da peki ben neyim?
Balsız petek miyim? Söyle Hâkim Bey!

Hikâyem çok uzun, kısa keseyim

Hayatından sessizce çıkıp gitsem diyorum
Darıldığımdan değil, sadece çâresizim
Hep gurbet, hep hasretlik, artık pes ediyorum
Kırıldığımdan değil, sadece çâresizim

Anla beni ne olur, senden başka kimim var?

Ezelde madde yoktu, yalnız vardı bir Allah
Sonsuz nurundan sonra, evren yarattı İlah
La ilahe illalah, Muhammed Resulullah
Tevhidi mahya yazdı, varlığından aşk çıktı

Çamurdan yaratıldı, ilk insan, ilk peygamber

Derdim de inanmazdın, sıkıntıya gelemem
Toplu iğne ucuyla susuz kuyu delemem
Paslı, yırtık elekle kurtlanmış un elemem
Yazması zordu seni, silindin bir kalemde

Tepede kızgın güneş, bu yabancı illerde
Haçlının üzerine varıp, korku saldılar
“Allah, Allah” nidası gür seslerle dillerde
Kol bacak feda edip içlerine daldılar

Tam tepeledik derken uzaklardan yetişti

Mesela dedim…
Bir gün ben de seveceğim gör bak
Ayaklarım yalnız bulutlarda
Başım hülyalarda gezecek
Öğünlerde yemeyi unutacağım

Dalgındım,
Kim bilir neye takılmıştım
Zulamda malım yoktu
Harcamaya korktuğum param

Anlatma yalancı baharlarını
İhanet örsünde kalbimi dövme
Soğut ellerimde avuçlarını
Gül başını yaslayıver sineme
Paylaş en hafakanlı korkularını
Omuz başımda atlat beter sancılarını

Öküz dünyayı taşımaktan
Doymaz hababam aşırmaktan
Yorgun, kıçını kaşımaktan
………………Bilmem imanla para kimde
………………Destuuur diyen beri gelsin