Mücella Pakdemir Şiirleri - Şair Mücella ...

Bekleme vefasızı, artık dönmez diyorlar
Şu perişan halime bakıp gelsen ne olur?
Vuslata ermeyince ateş sönmez diyorlar
Aşkın şimşeklerini çakıp gelsen ne olur?

Bir zamanlar uykunu korkuyla bölüyordun

Bu ne hâl sevdiğim, yaldız yaldızsın
Hâlende pervanen olup öleyim
Gördüğüm en belâ şeydâ yıldızsın
Gam değil, bağrında solup öleyim

Kehribar gözlerin fermanım okur

Neden kaygılarım hep senden yana
Nefes alıp veren bir de ben varım
Gittikçe yabancı kaldım dünyana
El kuşanmış yören… Bir de ben varım

Zannetme herkesi zevk-i sefada

Salâlar inletti kubbeleri
Ezanlar yükseldi tan yerinin kızıllığında
Mevlâ’ya açılan elleriyle erenler
Sefer dualarında

Yer, gök selâmda şimdi!

Kalçaları damperli
Sanki kaynayan kazan
Sallar on bin amperli
Güllü’nün kızı Suzan

Şugarı gacıların

Aybükem tan vakti gönlüme düştü
Adını sineme kazdırdı gitti
Sanki bir hayâldi, bir garip düştü
Âşıklar safına yazdırdı gitti

O nasıl füsunkâr ceylan bakıştı

Delişmen sevdiğim, nerede kaldın
Gözümün yaşını silsene hadi
Belki de yeni bir sevdaya daldın
Gelirim demiştin, gelsene hadi

Sarmadı yârini yabancı kollar

Nedir saran beni? Nedir kuşatan?
Elim kolum bağlı, tutamaz oldum
Vâdemi doldurdu ömrü yaşatan
Bir lokma ekmeği yutamaz oldum

Kocadıkça döndüm garip yetime

Yıldızlı gecelerde ay yüzüne vururdu
Başka güzel olurdun, sanki kalbim dururdu
Diktiğin sarmaşığın bize şahit olurdu
Bir aydı erittiğin, öksüz balan, bir de ben

Öyle güzelsin ki yar, yüreğin sevgi dolu
Sonunda yakalandım, sarmaladı aşk kolu
Adımlarımı işit, yarıladım bak yolu
Güllerin saç sevdiğim, ben sana geliyorum