Muammer Çalar Şiirleri

Hakareti iltifat saymış iftirayı mübah
Herkese bir kaftan biçmiş her kelleye bir külah
Allahdan korkmaz,kuldan utanmaz,vah yazık günah
Kendini dev aynasında görmüş gider zavallı...

Kaf dağını o yaratmış sıra dağlar cabası

Ezelide deli gönül ezeli
Hiç okuma bana boşa gazeli
Yâr belledin her gördüğün güzeli
Olura olmaza kul ettin beni..

Divane de deli gönül divane

Anadolu’m adım adım,
Türkü türkü geçtim seni Anadolum
Her yörede başka makam,
Türkü türkü seçtim seni Anadolum Anadolum.

Bozlaklarla baraklarda,

Evrende bildim bileli cihanı,
Dolar,dolar boşalır,dost bu hanı,
Ne dervişi kalır nede sultanı,
Demi devran süren varmola Üstad...
*
Demi devran süren hiç varmı ola?

Gönül tahtım talan tarumar şimdi
Bahcem de açılan gül olmayınca…
Başım pare pare sis boran şimdi
Ilgıt ılgıt esen yel olmayınca…

Neyleyim serveti köşkü sarayı

*
Gizli bir hal oldu, oldu bana erenler,
Yolda yürüdüğüm kulvar yol garip, garip.. Allah Allah
Hancı sanar neden, neden Pirim görenler,
Aşıklar sorarlar dosta hal garip, garip.. Allah Allah
*

Söyleyin bülbüle ötmesin dalda,
Onun ahüzarı var gonca gülde
Bin nazarım kaldı nazlı gelinde
Ötme bülbül ötme ahüzar benim...

Her seher her sabah bizim bahçede

Kınalı kuzuya kurşun sıkan beyinsiz ahmak
Sen kendi ayağına sıkıyorsun o kurşunu..
Bu yaptığın dünyanı ve ahretini karartmak
Kan ile kin ile kuruyorsun zıkkım turşunu..

O şehid oldu şehit,şehadet şerbeti içti