Çürüyen Saatler Şiiri - Spindar Dilsozi

Maziden gelen yaşıma döşenen motifler
Herkeste aynı yanar renkleri
Hiç değişmez
Çürüyüp gidiyor saatlerimiz
Büzülemeyen torbalarda
Her sokakta bir yargı
Her köşesinde bir ahlak bekçisi
Tanımadığım yüzlere hesabım var
Abamda birikmiş durur
Bir cebinde kaplumbağalar
Bir cebinde ket dolu
Hangi cihanda olursam olayım
Çeşmilerden eser soğuk yeller
Üşür dururum abam sırtımda
Oysa
Sahne benimdi ve tabi mikrofon da
Hermes’in aynası ile seçtiğim
Repertuarıma
Yok muydu Tiamat’ın Okyanusu
Olmalıydı bir yerlerde .Bulmalıydım
Alkımı kovalayıp asmanlarda
Armoni ile yeniden döşemeliydim
Motiflerimi
Susmalıydı bu kuru gürültü
Konuşmalıydı Faravahar’ın konçertosu