Hayat biraz mono gelirdi....
İnsan kedisine alışırken.....
Sonra kalbin bağımsızlık ilanı...
Birşeyler başka şeylere kavuşurken...
Çok sesli bir yalnızlık...
Susanlar suretlerinden silinirken...
Aklım kendine yetmiyor....
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Devamını Oku
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
zaman içinde birbirine yabancılaşanlar duygusallıktan uzaklaşıp
ve mutsuz beraberlik yerine mutlu yaşam monoloğuna dönüş
Tam Şubat'ça dizeler
Tebrikler efendim :))
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta