Mırnav Şiiri - Kasım Kobakçı

Seziyor musun Mırnav, bitkinlik nicedir?
Etsel sayılmaz tekir, zihnimin dibindedir sedandaki hece.
Hırlarken hayvan, izlediğini farz edersin sırçada suretini,
Esasen hakikat hayaldir, kurgulamışsındır şahsen bizi.
*
Gezerken kaldırımda Mırnav, iliştiğinde gözün kuru ota,
Niçin zeminde durduğunu arama, niçin sapından koptuğunu irdele.
Zira anlarsın, kâh kapana kısıldığını düşündüğün avdır, konan sivri uca,
Kâh şahsındır şu çöp, şahsımdır şu av, dimdik dikilen ufka.
*
Uyurken minderde Mırnav, işittiğinde tıkırtıyı aniden,
Ürkmenin sebebini seçme, ürkmenin rengini çözümle.
Belki tavan akıyordur, damlayan mayi değildir sızan,
Anların ta kendisidir, hanenin ortasına biriken.
*
Yalanırken tüylerini, lezzetini aldığın kir midir?
Yoksa cihanın pası mıdır, lisanına yapışan o tat?
Yutkunurken fikir et, kursağa inen gıda değil,
Yaşanmamış günlerin, sıkletidir çöken içeriye.
*
Pencereden martılara bakarken, camın soğukluğunu duyumsa,
Süzülmeyi dileme sakın, çakılmamayı belle evvela.
Kanatların mevcut değildir, lakin tinin sığmaz şu kafese,
Pati izlerin halıda kalsa dahi, karartın vurur semaya.
*
Yemek kabın taşmışken, gönlün açtır ihtimal muhabbete,
Efendin zannetme şahsımı, esirinim şu garip düzende.
Hangi can hangini doyurur meçhul, hisler karışmış yekdiğerine,
Pençe attığın ip yumağı değil, ömrümdür çözülen ilmek ilmek.
*
Neticede Mırnav, mırıldanmak varoluşun ezgisidir,
Manasız gelir kulağa, halbuki gizemler saklıdır tınısında.
Gözbebeğini kısıp süzdüğünde, küre ufalır, cüssen irileşir,
Nihayet kavrarsın ki, tümü bir düşten ibarettir, uyanınca silinirsin.