Gözlerimin önünde uçuşan yapraklara benzetiyorum zihnimdeki sözcükleri. Başı, sonu olmayan, cımbızla cümlelerin arasından rastgele çekilip alınan sözcükler gibi. Hiç düşünmediğim anlarda birden aklıma gelen sözcükler anlamsız geliyor çoğu zaman.
Bazen; tam cümlenin ortasına yerleştiriyorum onları birden anlam kazanıyor.
Öznesi ve yüklemi ile tam bir cümle oluşuyor, anlamlanıyor.
Çoğu zaman, aklıma aniden gelen sözcüklere benzetiyorum kendimi.
Tek başına hiç bir şey ifade etmeyen.
Öznesi ve yüklemi olmayan tek bir sözcük gibi anlamsızım.
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
