Minör Kabus Şiiri - Serhat İslamoğlu

güneş doğmaz bazı sabahlar

farkedersin

karanlık çöker bazı sabahlar
ruhun üzerine
gölgeler siner
ruhun karanlığı siler,
gözlerin aydınlığını

pes tellerden hızla
ürkütücü bir armoni
parmaklardan beyne giden

minör bir melodi
alaşağı eder hayatın bütün majör kalıplarını
çellolar eşliğinde mideye bir yumru iner

bir ur gibi büyür minör kabus
güneşsiz günün altında
uzayan çığlıklar gibi
detone olmadan devam eder
gitarın azalmak bilmeyen ince kirli tonu

kalp aksak bir ritm tutturur
düşük metronomda
diyafram nefesi alır insan
üstüne çektiği yorgandan
anlamasın diye kimse yatakta olduğunu
göğsünün inip kabarmasından

Özür borçlu olduğun herkes
çellolar
beceremediğin her şey
çellolar artı önde bir viyola
birikir gözlerini sildiğin zımparada

tek şey düşünürsün
gözlerin kapandığı zaman bitmesi
viyola devam eder
açtığın zaman yeni bir düş
devam eden bir şeyin kusursuz bir parçası olmak
yeniden

cesaretin yada isteğin yoktur bitirmeye
arkandan bakanlar için sadece...

düşünürsün
garip ve çalınması zor bir arpejdir yaşadığın
her biri tınlağıdığı zaman
çıkan, yaşananların sonucu

beklemek yormuştur ama,
öğrenmek yormuştur
katlanmak yormuştur
yorulmuşsundur.

hata yapmaktan yorulmuşsundur.