Minik Parçalarım Şiiri - Kasım Kobakçı

Yeni yeni, kımıldanmaya durmuşken,
    tüm minik parçalarım,
Parlak, ahşap saplı bıçağımın,
    keskin yüzüne ilişti bakışlarım.
Şimdi tüm varlığımla yüklensem,
    dilimin az yukarısındaki
        etli bölgeye,
Açığa vurup, sızıların izlerini,
    meydan okurcasına aynalara gizlesem.
*
Buluştursam,
    gün ışığıyla kemiğimi,
Kenetlesem,
    dudaklarımı sımsıkı,
Ve tebessüm ederken,
    hiçbir şey olmamışçasına,
Bıçağı tuttuğundaki,
    yüz ifadesine odaklansam,
Merhamet midir o,
    acı mı var yoksa,
        o yansımada?
*
Şimdi aklıma,
    nereden geldi bu?
Henüz damaklardeyken,
    hayatın elma tadı,
Üstelik sen,
    hala derin uykudayken.