Mine Kul Şiirleri - Şair Mine Kul

Kal Bende...

Gölgesiyle yarışır ruhum
saçmadan güneş ışınları
kulağıma dolan ezgi
dilimde soluklanır

Tay tüylü arşe
reçinen damlıyor
göğüs tahtasında
yüz sürdüğün dört tele...

Akçaağaç kokulu tahtında

Alaturka dem...

Bazen olur, gün içindeki koşturmadan yorulur.
Gece olduğunda da bütün yorgunluğunuza rağmen
gözünüze bir damla uyku girmez.

Alaturka dem ll

Ebediyete kadar sürgünüm
karanlık çöktüğünde
alaturka ruhum hasretinle dağlanıyor...

Alaturka dem III

Hafızamdan silinmeye başladığında yüzün
kulağımdan uzaklaştığında sesin
ve dahi gülüşün...

***

Bırak dağınık kalsın Hayrettin
Tabakta ki peynir, zeytin çekirdeği
Bardakta soğumuş çay

Bırak dağınık kalsın II


Söylesene Hayrettin
İnsan ne zaman “seni seviyorum” deme ihtiyacı duyar?
Biliyorum

Bir müzmin mazeret...

Adımlarımı ölçülü atmayı dikiş dikerken öğrendim
bir santime kaç iğne darbesi inmesi gerektiğini
kumaşına göre değişirdi elbet atılacak adımlar...

Em Sonatı...

O, bana vereceği sonatı unuttu
işte o an başladı
bu durduralamaz devinim...

Sonra dedim ki...!

Senin imtihanın başka benim imtihanım başka,
Başkalaşarak yürüyoruz ayrı yollarda...

Bir heves tutunacak dal arıyoruz kopan yapraklarımıza