Yaşam biter anî
Ruhum ama atî
Uyuyanlar adî
Olur miktar cüzi
Bir insan kaderi
Ne yapabilir ki
Kendim bengünün bir zerresi,
Ruhumsa alem-ü mekandır.
Mea cogitatio est universum.
Animus meus sum et non sum.
Hazere uzak,
Kadere yakın.
Yaşam kavgam karmaşık
Yaşam denen bir şey var
İstemememe rağmen üzerimde
Hayatım onun üzerinde
Çöp kamyonları aldı çöpleri,
Ağlıyordum,
Niçin ağlıyordum bilmem,
Ama ağlıyordum.
Camı kapatmaya yeltendi elim
1
Kitaplar boş, benimle coş!
Hayat geçer, arkana bakma!
Önünde var bir fırtına;
Fırtınaya koş, her şey boş!
Kapılar mıydı kapanan,
Sesler miydi duyulan;
Sen miydin ben,
Ben miydim sen?
Sevgi miydi hissettiğim?
Ulan Elon Musk!
Duydum ki bana rakip olacakmışsın
Robotlara şiirler yazdırıp
Tacımı çalacakmışsın!
Ey hergele!
Nefret ediyorsun biliyorum benden
Ah eski dostum
Niçin bu kin, bu savaş?
Niçin bu ölüm, bu keder?
Ben ne yaptım be arkadaş...
Bize,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!