insan yatırım değil artık
hissiyat açığı veriyor
içim “ımf” denetiminde
ruhum dövize endeksli
hayallerim müteahhide verilmiş
kat karşılığı
kendime depozito versem
çıkarken zararımı karşılamaz
kiracısıyım bu kafanın
ev sahibi hep başka biri
bazen içimdeki çocuk kapıyı çalıyor
“ben oynayacağım”
ama salıncak yok
ipini kestiler
içimden devrim geçti
polis çevirmesine takıldı
kimliğimde meslek kısmına
sürekli kendini tamir etmeye çalışan yazdırdım
buraya kadar gelen varsa
şunu bilsin
biz içinde kendi adına bir yasa olmayanların
ruhsat verilmemiş duyguların
kiraya verilmiş hayallerin çocuklarıyız
ve bu dünya
hiçbirimize “hoş geldin” demedi
bir nefes çektim bu sabah
üzerine damga vurulmuştu
"kayıt dışı yaşama girişimi"
oksijen bile karneyle artık
ben çocukken solumak bedavaydı
şimdi her derin iç çekiş
ekonomik suç
bu evde yaşanmıyor
bu evde saklanılıyor
eşyalar şahidimdir
koltuklar göçtü
yataklar sitem etti
ışık açık
umut kesik
içimdeki odaların hiçbiri bana ait değil
anahtarlığıma astım çocukluğumu
yan dairede gülüyorlar
ben kulaklığı ters takmışım
ve sesi içime açmışım
o yüzden her kahkaha
ciğerime vuruyor
düşüncelerim gece üçte gelmiş
üst kata çıkmış
gürültü yapmış
şikayet etmişler
çatıya çıkmak istedim
gökyüzü bile yorgundu
yıldızlar çekyatta uyuyordu
ay devamsızlıktan kalmıştı
ben ise elimde bir çakmakla
kendimi yakmayacak kadar bilinçli
evi terk etmeyecek kadar yorgun
bir ara katta sıkışıp kalmışım
Kayıt Tarihi : 13.6.2025 00:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat bana çatal attı, ben çorba içiyordum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!