Bir acı rüzgar vurmuş ve düşürmüştü tırtılı o yere;
Mani oluyordu saran toprak kozasını delmeye...
Öfkeliydi tırtıl altındaki mezara yakarıyordu ona:
-Tüm canlılar korkar senden ey karanlık kuyu;
Engelsin benim bile kozamdan çıkmama;
rengarenk bir kelebek olmama ve;
özgürce süzülüp de göklerde uçmama...
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta