Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Belki de sen büyümemiştin, ben küçülmüştüm; çünkü bazı sevgiler zamanla değil, yanılgıyla serpiliyor ve ben seni sanarken, kendi yansımamı sulamıştım; o yüzden çürüyen biz değildik, bendim, sen sadece şahit olmuştun; konuşmamam sustuğumdan değildi, her kelimenin seni bir daha kaybetmek gibi gelmesindendi; ve senin sesin, bende kalan en son felaketti, duyarsam yıkılırım diye kulaklarımı içten kırdım; bir resme denk gelseydim ya da bir evdeki ışık seni anımsatsaydı bana yahut bir bankta görseydim bizi sadece geçerdim önünden, çünkü bazı özlemler dile gelince ölür ve bazı acılar, ancak anlatılmayınca yaşardı.
Kalbine minnetle..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta