Mevsimsiz Sokaklar Şiiri - Melek Dalgıç

Bir şeyi kaybetmek
Tanıdık olanın
Elimizden kayıp gitmesiyse
Kaybolmaksa tanıdık olanın
Belirmeye başlangıcıdır
Ey mevsimsiz sokakların
Yalnızlığa hapsolmuş çocuğu
Aynı güneşe seninle birlikte
Biz hiç göz kısmadık
Belki bir an
Seninle birlikte rüzgarı
Yeniden sevsem de
Tekrar fırtınaya dönebileceğimi
Unutmuştum
Renkler şenlendi
İlk defa birine gülümsüyordum
Renklerden
Denizin yosununu
Ağacın yaprağında
Yeşili sevdim
Niçin mi
İkisini de gözlerinde
Taşıyan biriyim
Yeşilse etrafı bir anda masala çevirir
Ama en tatlı masalda
Bir gün bitebilir
Ya da hatırlanmayabilir
Marifet mi unutmak değil
Bitmesine izin vermektir
Ve diğer her şey
Bittiği zaman
Kaybolanda zenginleşir