Mevsimsel
Eskiden bizler insancıldık insandık, here heçe, çöre çöpe, uzak yakın her şeye sevinir mutlu olur üzülür ağlardık, gözyaşlarımız sahte değildi yemeden içmeden kesilirdik. Mevsimlere dair yaşardık aşklarımızı, baharda elini tutamadığımız sevdiğimize uzun kış gecelerinde ucu yanık uzun mektuplar döşerdik hiç gönderemediğimiz. Şimdi her şeyin sahtesi revaçta mevsimlere bakmaksızın tezgahlarda boy gösteriyor şimdiki aşklar gibi.
Tayfun Bulut
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta