Sonbaharın hüznü çökmüş üzerime
Sararıp solmuş yeşeren her yaprağım
Baykuşlar tüner olmuş tüneğime
Kurumuş aşka yeşeren dallarım
Süslemez olmuş dallarımı aşiyanlar
Boş kaldı göklere uzanan dallarım
Başımda esiyor karayel, poyrazlar
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
