Üstadım, sen gittiğinde beri biz insanlığımızdan çıkmakla meşgulüz,
Aşkı şefkatle beslemek bir yana, aldatmakla haşır-neşiriz...
Canımızda gurbet sirenleri, güllere gürz takıyoruz hayli zamandır...
Üstadım, herkesle kestik münasebetimizi,
Sohbetinden gıda aldığımız kimseler yok,
Olsan da feyz alsak diyoruz senden,
Sonra sürsek kendimizi Şama Şems gibi...
Aşk uğruna sevsek dikenli gülleri, kanımızla beslesek sevgiliyi...
Üstadım, sen gittiğinden beri şiir, kelimelerden geçti,
Gelsen de yine tatlansa sohbetimiz,
şerbetimiz kem, karnımız aç olsun varsın...
12 Aralık 2011 / 23.27
İstanbul
Kayıt Tarihi : 19.12.2011 17:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)