Mevâ Şiiri - Menaf Tasan

Vakit nihayete ermeden gelsen mevâ
İçeri buyur ederim, serde ahde vefa
İstemem mülkünü kepaze dünyanın, bir avuç tuz ile çalsan kapımı
Allah biliyor ya vallahi unuttum ahımı

Yedi bin yıldır beklemiş gibiyim seni mevâ
Yitirdim kalan son parça ümidimi, bu bana reva
Paslandı penceremin menteşeleri
Sen değilsen gelen, kimin bu ayak sesleri?

Yeter ki çağır beni güneşi sırtlar gelirim mevâ
Kor olurum yüzündeki çiçekleri yeşertmek uğruna
Bu ıssız varoluşta ellerin ısıtır vehmimi
Bir lahza ziyaretin umuda boğar şehrimi