İstanbul,
Derdime dert kattığım, insanlarını anlayamadığım İstanbul.
Şu birbirlerinden “seni sevmiyorum” dermişçesine ayrılmış, arnavut taşlı sokaklar.
Belki onlarda bıkmış, belki onlarda yılmış birbirlerinden,
Ve bu yüzden, bana yaklaşma dermişçesine ayrılmış, arnavut taşlı sokaklar.
Kim bilir ne naralar atıldı, ne nargileler tüttürüldü şu diyarda.
Ne günler gördü, ne yaşamlar söndü, ne yaşamlar doğdu.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
