Ne gönüller bilirim;
dergahı nizamında filizlenen fidanlar gibi.
Suyu hasret, beklenen güneşi hasret.
Nizamında beklediği kul gibi..
Bir bayanda olmuş iki ferda da leman
Biri düğümlendiğim anda ki liman
Biri de o düğümü açtığı zaman.
İşte bu vakite düştüğüm an
Kemanla yarıştı
Durulduğum an
Değer nisbeti, yaşam kismeti
Kime hissedilirse hissesi
Boşta okunmuyor hayat sillesi
Ben aldım alacağımı..
Geride kalan doldursun birde kefen kesesini..
Ona onca zaman ve mekan.
Susmuş sesi çıkan keman.
Yerler dar olsa da;
O İbadetiyle bir an
Olmaz dediğin yerde
Secdesini ne güzel verdi
Hüzün..
Sevgiye dal arayan,
Kopmuş tanedeki, soluk yüzün.
Dağlanan yüreğime toprak katıyor ;
Ne gam baki,
Nede bilmek kafi.
Kırdığın bu hüzün kalp ;
Ne pamuk tarlasından geçti,
Ne de kaya dibinden,
Gündüze küsen gece gibi.
Ferdi nazarımda
Nasıl oluyor
İstanbul hep aklımda
Fendi; gördüm ki
Beyler hep efendi
Kaldırımdan edep geçer
Kişilik bencilliğinde..
Takım elbise gibi giymiş,
Vücut oturan yüzünde.
Siması emanet olmuş,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!