Metin Tuncel Şiirleri - Şair Metin Tuncel

Daha açmamış gül goncasına
Düşen yağmur tanesi
Bir şeyler umuttan uzak
Dört tarafı tutsaklık mı?
Özgürlük mü?
Alabildiğine içten mi?

Canım benlerim
Mutlu günlerim olmuyacak
Canım benlerim
Bir hüzün omuzlarımda
Göz yaşı yanaklarımda
Sizi aratacak.

Bu mektuplar 8 beni öldürecek..sanki hiç ölmemişim gibi..kaç defa yazıldı..kaç defa yakıldı..mektuplar 8 bıktı sevdamızdan..bıktı kaç kez ateşlerde yanmaktan...mektupşar 8 ikimizin özeti..beni sayma...anlatılamayanı yazamadım işte..belki yazdım..hiç noktalar yoktu tümceler sonunda..uzasın bitmesin istedim.noktanın olduğu yerde bitecekti..keşke bitseydi..şimdi külleri var..ya içimde küllenirmi sevdan..daha kaç gün yağacaksın bu ateşlere.ya bıkarsan..yine kuraklığım olursan...daha ne kadar dayanırım toprağana düşen ateşlere..korkma zulümlerle donatılmış,dünyalar kurdum kendime..o dünyalarımda büyüttüm seni..daha dün..küçücüktün..ne sevdalar ne ateşler açtın,nede güzel dikenler açtın güllerinde..ölüm yanıma gelmiş gibiyim..susuzluğum doymuyor artık yağmurlarında..mektuplar 8 ikimizin özeti..büyüdün artık,onun için korkum yok bu düzenden..ayaklarının üzerine bastın artık..sana ölüm yok..onun için sevdam ölümlere...mektuplar 8 'i hiç yazamıyacağım..eylüllere sakladım..eylül neki binlerce yılın yanında...eylüle kadar küllerinden oku 8. mektubu..küllerinde sevdamız var..ben hiç değişmedim..yanlız birazdaha yorgunum...bıraktığın saflarda büyüdüm,bayrak bayrak,kızamadım senin burjuvalığına sevdayı sende öğrendim ben..beni acıdığın için acımalarınla sevme...ben seni ateş gibi sevdim..ateşleri öptüm..soğuk bir gecede bebelerin,gözüyaşlı anaların,yargısız infazların çaresizliği gibi sev beni..ben seni öyle sevdim..korkacak ölümlerim yok benim..artık yanacak bedenlerim yok..toplayıp getirdiğim bir sevdam var..sevdalarımda küçüklüğün var..çocukluğun var..ben kavgalarda büyüdüm..ekmeklerin yokluğunda,yağmayan yağmurlarda..şimdi beni al bir izmir gecesinden gecelerine taşı..soğuk düzenlerine olabilirsem ateşlerimden bir bahar olayım..kolay şey baharları yaşamak..asıl zor olan susuzluklar yaşamak..insanın dilleri kuruyor..gözleri boşluğa bakıyor..senin ülkendeki kadar yağmur yok bizde..yarınımız sabahımız sorun bizim..ya seni nasılmı büyüttüm,bu bin yıllık zulüm düzennasıl bekledim.susuzluğunu bana sorsun düzen..yağmayan yağmurlarını bana sorsun.seni burjuvaziliğinle,dudaklarındaki rujun asgari ücretiyle..seni Devrimciliğimle seviyorum.

Yokluğunda ben...
En uzaktaki yıldıza uzanıp tutamadım.
Yoksun diye taramadım saçlarımı
Dokunupta şöyle bir öpemedim bebemi.
Terini silemedim.
Nazım'ın Memed'ini ne de çok özlediğini

Adına kader diyorlar
Çalınmış gülümsemelere
Gözyaşlarına
Hasrete
Sorgusuz yargılanmalara
Çaresizliğe...

Hiç ilkbahar görmedim ki..
Sana anlatayım...
Hep sonbahar vardı dünyamda.
O çıplak ağaçlar üzerinde
Bir yapraktım.
Önce rüzgarlar esti.

Yağmurla ağlayan
Bendim.
Ama omuzlarında
Bir dünya taşıyan sen....
Zaten seni bundan,
Sevdim....

Sana şiirler yazdım.
Sana öyküler,
Kitaplar.
Kollarını açıp koşsana,
Kaybedecek neyin var?

Paramparça gün
Yanımdan yeni gitmişsin gibi
Havada,
Sensizliğin ateşi
Yangınların dumanı var
Öksürüklerimde ölümler

En güzel zamanı ölümün
Gülümsemeleri dudaklarında
Yarım bırakarak.
Ben bin yıl öldükten sonra,
' Seni seviyorum ' diyorsun.
Bu gece..........