Metin Tuncel Şiirleri - Şair Metin Tuncel

sabah yedide kalktım..gün uzundu..sensizliğinde uzadıkça uzadı..çamurdu yerler,soğuktu.insanların yüreklerinde umutlar biraz daha solgun..koskoca dağlarda daha tek tük olmuş çiçekler.seni düşündüm.bir öğretmen dedim.nede çok öğretmiş sevdayı..bulut buluttu gözlerim..en sonunda ağladım..ağlarken sensizlikten utandım.daha bir başka özledim,daha bir başka istedim seni,gün uzadıkça uzadı bitmek bilmedi.kızacaksın,ama kızma.....iyiki ölüm var dedim...yoksa sensizliğinde sonsuza dek nasıl yaşanır..ölünce göz açıp kapayıncaya kadar senin de yanımda olacağına inandım.artık sonsuzlukta hep seninle olacağıma sevindim.benim avuntularımdı bunlar..hep aramızda binyıllık ayrılık var.bin yıl daha nasıl yaşarım...! nar fidanlarını dikerken herkezin ellerine dikenler battı.eldivensizken bile bir bana batmıyor bu dikenler..içime batırdığın diken okadar acıki,dünyadali dikenlerin hükmümü kaldı..bitmeyen acılarımla büyüyor içimdeki diken...acılarımın içinde,senin o güzel dünyanı kendime yakıştıramadım..rujları yoktu kadınların,eleri nasırlı,gözleri umutsuzdu...ne çabuk büyüyordu acılar..yediveren dikenler gibi.sevdamız bundan ölüme..! nede çok dünyalar vardı..bir yanına dönüp bakmadığın dikenler olan dünyalar..buda benim sevdammış,deyip göremediğin dünyalar..faşistliğine vurdun hep..bu benden kopsunda dedin..! kopamadım işte..! kopsam giderdim,ağlamamazdın şimdiye çoktan ölümlerim olurdu..! ben seni faşistliğinle sevdim..devrimciliğimle sevdim...dudaklarındaki bir günlük rujdağlarda çapa tutan,utangaç kadınlarınellerindeki nasırların bir aylık bedeli olsun..doğallığın güzeldi.ruj dudaklarının güzelliğini silmiş..evet bir faşiti sevdim..sevda o kadar kolaysa bir devrimciyide sen sev...! bu gün filistinlere gittim..bebelerin gözlerinde ağladım..ayaklarım suların içinde yaştı..binyıl gibi gün sürdü..hiç bitmedi..dönüp arkana şöyle bi bakamadın,buda benim sevdammış diyemedin..bin ölüm öptü beni..bir sen öpemedim..yokluk,yoksulluk,sensizlik günleriydi..ağır günlerdi..yağmayan yağmurlarla büyüdüm ben..onun için yağmurlarda seni daha çok özlüyorum ben..

bana birşey sormuşlardı.sonsuz yaşamında yanında kimi istersin diye.seni demiştim.artık kimseyi istemiyorum..kendine kendin gibi bir dünya kur demiştin..o dümyamda belki mutluydum.geldin binyıllık bir acı bırakıp gittin.binyıl daha sen yaşa ben istemiyorum.diktiğim bütün ağaçlar kurur inşallah..sana hakkımı helal etmiyorum.çünkü benim ağladığım kadar yağacak yağmurların yok senin.kaderi ben yazmadım.ben hayatımda hiç kimseyi acıdığım için sevmedim.ben hiç bir zaman diken olmadım insanlara batan.bu sefer beni sen buldun oysa ben şiirlerimle bu sanal alemde kendimi avutuyordum.artık hiç bir şey yazmıyacağım..çünkü yazılanlara değer bir kişi yokmuş bu dünyada.seni öteki dünyada yanıma istemiyorum.sonsuz bitmeyen zamanlarda oralarda ne yapacaksın..bu dünyada ben sana çok ağladım.sen kimlere ağlıyacaksın hiç bitmeyen zamanda..gideceğini biliyordum..ama böyle gitmemeliydin.senin gidişlerin hep böyle oldu..ben artık hiçbir şeye inanmıyorum.senin inandığın hiç birşeye inanmıyorum.bu Allahta olsa...çünkü ben çok ağladım,beni çok ağlattın..sana hakkımı helal etmiyorum

Seni anlattığım koskoca dağlardı..Dağların çiçekleri vardı sevda,sevda yalnız...dağların yanlnızlığı,özlemleri vardı.elleri vardı ellerin gibi...oysa benim yoktu senin ellerini bekledi.sen yoktun,dağların yağmurları vardı..beraber ağladık.Ben seni anlattım oda yanlızlığını..Aramızda fark yoktu..
..............bi bitmedi şu yaralar..sevdana uzanacak ellerim olmadı.dağların elleri vardı..ellerin gibi....
.............bi sönmedi şu yangın.Acının canı yandı..dev gibi dağlar yamur diye ağladı..Sabahıda geceside hep soğuk dağların..ama bizler hep yandık..Ateşin üzerindeki çaydanlığa baktım.ocağın etrafındaki işçilerde umut aradım,seni aradım..çaydanlığın karası gibi gözlerinde umutsuzluk..ıslak bir mavilikti gözlerim,ellerim yotu.ateşi tutamadım.ısıtamadım dağların soğuğunu...
.........gölgeler oldum...gölgeni aradım..bulamadım..yerde yine bana koparma kalsın dediğin kırmızı gelincik çiçeğini gördüm..hemen bir fidanın yanında..oturup çiçeğe dokundum..sanki sana dokundum..içimden binlerce yıl koptu.yıldızlar koptu. fidana baktım..daha kaç yaşında,kaç bahar görecek.....kökler salacakmı toprağa,buda benim sevdam diyecekmi..birgün gözlerin değerse bu fina..gökyüzünün ne kadar dar,dağların nasıl küçüldüğünü göreceksin,acılarının yanında..acılar nasıl büyürmüş anlıyacaksın..nasılda dayanmış diyeceksin bu kadar acılara..keşke gülşen ben olsaydım diyen minik bir çiçek anlatsın..nasıl sığmış bu kadar dar çıkmaz sokaklara diyeceksin..toprak anlatsın..ateş anlatsın..
bir insan aılarla nasıl yaşar,toprağı sen diye öğrendim.ateşi acılarıma bir damla su diye sevdim..bir insana neden seviyorsun denirmi..senin yerine bir dikeni bile sevdim ben..yanlızlığında bitti bakışlarım..önce dağlar sonra ben anlattım sevdamı,aramızda fark yoktu.
.....o yağmursuzluklarını...ben yağmurlarda seni daha çok özlediğmi anlattım..

Seni arıyorum hayırsız.
Gökte gözükmeyen yıldız,
Kuraklıkta yağmayan yağmur.
Seni özledim hayırsız.
Her dibi görünen kadehte
Sarhoşluğumda...

O dağlar benim olsun
Demedim
Gözüm yoktu denizlerde,
Çözemedim sevdam.....
Benim olsun istemedim yaşam,
Benim olsun demedim bu dünya,

Boşlukta donup kalan gözlerim,
Yine senli,
Yine gizemli.
Bir anıya takılır,
Konuş derler.
O çok şeyleri anlatan gözlerim ki

iki gözüm....
Havada öyle bir karışık,
Denizin yanındasın..............
Bir yanın yarım kalmış
........................................bir türkü,
Aslında seni düşündüm.

Umut yağıyor..
İnanması güç
Bin yıl sonra..
Karşımda sevda
Hasretleri attım bir yana
Birazdan uyanacağım.

Umutlarım yanlızdı,
Soğuklarda üşüdü
Sanki gerisi var gibi yaşamın
Son yudum şaraba külüm düştü
Sensizliğini büyüttü
Baharlar düşledim...

Herkezin içinde ayrı dünya
Benimkinde sen vardın
Mayıs çiçekleri kadar beyaz
..................kokun vardı.
Herkezin içinde ayrı bir dünya
Bu nasıl gece