Metin Kirazlı Şiirleri - Şair Metin Kirazlı

Bir kere bastım "start" tuşuna,
Sonrası kopyala – yapıştır hayatım.
Yüreğim bir evrak gibi çoğaldı,
Ama hep sol üst köşesi biraz eksikti.

Beni ilk kim taradı bilmiyorum,

Kendi suretime bakmamak için
Gökyüzüne çevirdim yüzümü.
Uyku, bana küs.
Rüyalar ise başka bir postacının çantasında.

Kapım çalınmıyor artık.

Geceyi giydim bu akşam,
Üzerimde yıldız desenli bir hüzün,
Ay, yakama iliştirdi kendini.
Sanki eski bir sevgilinin suskun elbisesi

Sokak lambalarıyla göz göze geldim,

Ayrılık, valiz değil ki
Bir bavulun içine sığmaz mesela.
O; evin duvarlarına sinen
suskunluk kokusunu götürebilir misin yanında.
.
Sen giderken,

Geceden bir yudum aldım,
Sessizlik sanki ezberlenmiş bir dua gibi
Yayılıyordu göğün damarlarına.
Yıldızlar gecenin rengini giymişti,
Ay, yorgun bir saki gibi gitti.

Bir parıltı var gözlerinde
Derin bir deniz gibi, ama sakince.
Bütün dünyayı içine alır,
Bir gülümsesen,
Ben kaybolurum, o sessiz denizde.

Adı: Yaşam
Soyadı: Belki
Doğduğu yer: Gözlerimin ilk parladığı an
Yaşı: Her acının bir yıl kattığı kadın
Mesleği: Yarım kalan cümleleri tamamlamak

Sen geldin,
sol cebinde ütüsüz bildiriler,
sağ elinde demli çay,
ve gözlerin...
gözlerin en çok tartışılan manifestoydu sınıfta.

Geç kaldım sana,
Biliyorum.
Zaman, cebimde unuttuğum
Bir tren bileti gibi yırtık.
Ama hâlâ sende başlıyor
Ve sende bitiyor bütün cümlelerim.

Bugün bir karar aldım:
Ama altına imza atamadım.
Çünkü ben...
Kendime bile yetkili değilim bu düzende.

Adımı söyledim güvenlikte,