Metin Egeli Şiirleri - Şair Metin Egeli

Bir güz önüydü,
Ayın öndördü gibi
Ay ışığından parlaktı gülüşün.
Sıcacık bir sevinç gibi
Günışığına hasret çiçek şenliğinde

Çocuk kalsak olmaz mıydı?
Tüm tasamız misketimiz,
Bütün çabamız ödevimize,
Tek korkumuz da,
Öğretmenimizin tayini olaydı.

ÇOCUKLUĞUMU İSTİYORUM

İstediğim çok şey değil,
Çocukluğumu verin bana,
Hepi topu bir uçurtma, bir topaç,
Birkaç misket, iki de çomak istediğim…

Yine akşam oldu,
Güneş devrilmiş
Yerleşmiş Cunda ufkuna.
Bir başka mavi deniz
Bir yanı kızıl
Diğeri mora çalan…

ÇÜTRE KUŞU

Bir şiirim vardı evrende,
Baharın yazmışım
Diyorum ki;
“Ben

Çıkacaksın en yükseğe,
Bir batı rüzgârı esecek tenime,
Gönderen sensen
Beklediğim bildiğin meltem.
Yükseği yenebilsen

DANS

Bugün
Zaman tersine gidiyor,
Her an biraz daha özlem
Biraz daha hasret.

DİĞER YARIM

Bir sana güvenmiştim,
İnsanlığın tek örneği sendin
İnandım, güvendim ömrümde.
Sen kırmadan bilmezdim,

Beş ortalı bir defterin
Son ortasında
Ve bir defter arasında
Bir kuru papatya gibi.
Unutuldum,

Bugün doğduğum gün,
Doğduğuma mı sevineyim,
Olduğuma mı yanayım?
Bir bilinmezlik içimde,
Ardı belirsiz ikilemlerde