EKİM’İN OTUZU
.
BinDokuzYüzYirmiÜç,
Yirmi dokuz Ekim ertesi
Bir sabah ki Ekim’in Otuzu.
Taptaze doğar gün içime
EKMEK KOKUSU
Cuma'nın ertesi bugün
Bir tembellik günü,
Haftanın sonu,
Üstelik sonun ilk günü.
Eskidendi eskiden,
Her şey daha güzeldi.
Ada vapurunda çay,
Çiçek pasajında rakı.
La vie en rose vardı,
EYLÜL
Bir derdi var insanların,
Eylüle mana olmak gibi
Eylülde var olmak,
Eylülde âşık olmak,
EYLÜL SARISI
Yine geldi Bahar’ın sonu,
Bir erik mevsimi daha geçti,
Baharın bitesi
Yazın başlayası,
EYLÜLÜN OTUZU
Bu Eylül de çaresiz kodun beni,
Her sabah serin bir sensizlik içimde.
Hani gelecektin Eylülde,
İlk yağmur bize yağacaktı,
GALİBA
Hayat panosunda bir dağınık mozaik,
Gökyüzünde amaçsız uçuşan bir martı gibi,
Nefesi nafile sayan
Nafile kalbim bile anlatamaz ki beni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!