Aşkın şerarı ateşi ta bağrıma düştü,
Ahım işiden yandı deyu başıma üştü,
İmdadıma eşkim ile dide yetişti,
Hepsi kalıp acz dediler: 'eyvah',
Yansın ko dedim, sönmeye söndürmeye Allah.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
çok güzel maalesef ki vezninde bir aksaklık var. keşke giderilse
Bu hale düşenlere insanlar kendi bildiğince acırlar diyor yansın o dedim sönmeye söndürmeye ALLAH sönmesini istemiyor o makama eren biri ondan vaz geçmek istermi
İstemez o hal yaşanır ancak sözle anlatılamaz benim kendi düşüncem bu çok
Değişik manalara da gelebilir derin bir şiir mekanı cennet olsun
Mevlana'nın eserlerini yorumlayacak makama eremedik henüz :)
Mesnevinin kendinize bile gizli kalmış ne varsa iç benliğinizin aksini görmeniz sizi sasırtmasın ,dünyanızda ötelere ittirdiğiniz herseyi pek cok dizesiyle dile getirmiş oldugunu fark edeceksiniz
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta