Meryem Şahin Şiirleri - Şair Meryem Şahin

Bir kelime bir mekik
Dokunur iplik iplik
Ya beyaz bir papatya
Yahut kan kırmızı gelincik
Dokunur türlü ipekler
Oyalar işlenir incecik

Bazan birilerinin zorlamasından sıkılır insan. Bazan de bunun gerekli, hatta faydalı olduğu durumlar da vardır. Hayatını hizmetin hizmetine sunmuş bir genç, azmi elden bırakmama prensibini bana da uyguladı. Kendimce bulduğum sebeplerin ucuna sımsıkı yapışmışken, ip yarışı yapanlardan kuvvetli olanın asılmasıyla diğerinin sendeleyip çizginin öbür tarafına geçmesi anını yaşadım. Çizginin berisinde bir sürü şey vardı, bana ait, benim olan, benimle yaşayan. Çizgi ötesinde hafif esintili, çiçek kokulu bir İstanbul sabahı.
Beylerbeyi’nin kucağında İstanbul yaşıyordu. Sahilde bekleşen kayıkların içinde, sularda geçen yaşamlarını paylaşan, kimi midye ayıklayıp, kimi evi (!) ne arkadaşlarını davet eden mütevazi “kayık ev” sahibi ile ona takılıp espriler yapan meslektaşları… bembeyaz köpükler saçarak yaklaşan bir gemi …toz pembe- beyaz renklerin kucaklaştığı rüya gibi görüntüsüyle iskele binası… yandaki taşın üzerine oturmuş parıl parıl parlayan balıkları okşar gibi temizleyip, köpük kasaya büyük bir itinayla yerleştiren balıkçı… ve yanından bir anne adayı kedinin ileri geri volta atarken nefis balık kokusunu hiç duymamışcasına bir kez bile dönüp bakmadan mağrur, ağır adımlarla defalarca gelip gitmesi…şu ilerde bankın yanındaki saksının içine kıvrılıp yatmış gelip geçenleri hiç umursamadan uyumaya devam eden tekir kedi… fotoğraflık tablo…
Karşı taraftan boğazın serin sularıyla sabah banyosunu yaparak yaklaşan güzel şirin bir tekne..güleryüzlü teknecinin içten karşılaması, merdivenin ilk basamağını geçişim beni Vaniköy’deki yalılardan birinin davetine icabet eden hatırlı misafir havasına sokuverdi. Masmavi boğazın suları güneşin ışıklarıyla yıkanırken teknemizin içi şiir kokularıyla ıtırlandı. Sözcükler bayraklaştı, gönüller şiirin sıcaklığıyla ısındı. Yürekler kah ağladı İstanbul’da yitenlere, kah sevindi sevda ateşini yakan fiillere…
O küçük ortamda birçok şey vardı…azmin, ıstırabın abidesi bir genç vardı orada…iyi ki de zorlamıştı birilerini…Bazen insanları bir şeylere zorlamanın gerekli olduğu düşüncemin doğruluğuna kendi kendime tekrar olur verdim.
Politikanın o yoğun, ateşli humması ve koşuşturması içinde şiiri yaşayanlar vardı…
Şiir adına iki gündür hiç uyumadığını söyleyen yaşının da 41 olduğunu zanneden (bence) 25-30’luk bir genç vardı…

bu akşam istanbul
ah bir başka kırpıyor gözünü baygın
başka açıyor efsunlu kucağını, cilvesi başka
bu gece istanbul yıldızların alnında

Bu Pazar İstanbul’dayım
Kavruk bir yüreğin hafif kahve tonlarında
Yapraklar ayağıma dolaşan
Güneş yüzünü ekşitmiş içiyor ruhunu/ ruhumu
Tozlar uçuşuyor içimin dağbaşlarında
Sessizliğim tercüman oluyor Esentepe sokaklarının hatıralarına

Çanakkale Şehitleri anısına çıkardığımız antolojimizin tanıtımı ve Zeytin Dalı Kültür sanat Grubumuzun 1. Kuruluş Yıldönümü münasebetiyle düzenleyeceğimiz programımız 17 Kasım 2007 Cumartesi günü yapılacaktır.
gündemi sıcak bir atmosfer olarak saran şehit kanlarının kokusu bu programımızın çok yerinde ve gerekli olduğu kanaatini uyandırmıştır. bu nedenle Çanakkale Şehitleri ile birlikte birebir yaşadığımız şu acı günlerin gencecik fidanlarını da anmak için duyarlı bütün arkadaşlarımızı programımızda görebilmeyi umuyor ve özellikle antolojide şiirleri bulunan şairlerimizle, grup arkadaşlarımızın katılımlarını önemle bekliyorum.
şiir okumak isteyen arkadaşların özelime bildirmelerini rica ederim. program harici söz verme imkanı olmayacağını belirtir saygılar sunarım. bütün şehitlerimizin ruhu şadolsun.

Yer: Beyazıt Devlet Kütüphanesi
Tarih: 17 Kasım 2007 Cumartesi saat: 13.00 - 17.00 arası

Türkçe’mizdeki bir kelimeyi yazmak istedim bu yazımda…
Kendi küçük, anlamı muhteşem o dört harfli kelimeyi…
Ağzımızdan iki çırpıda çıkıveren, onsuz hayata başlangıcın mümkün olmadığı o
yüce varlığın adını
An- ne…
Ayaklarının altına cennetin serildiği, şarkıların beste beste onu terennüm

Şu karşı ki dağın, karı bitmez mi?
Bir güzelden sebep, kalbin atmaz mı?
İçinde nefretin, çekip gitmez mi?
Söyle sevmelere, hasret mi kaldın?

Gelmek isteyip te, gelemez misin?

Yalnız bir faniyim
Kalabalıklar içinde yalnız
Faniyim ben yalnız
Gidiyorum işte; el sallayınız!
Geride kalanlar…hoşçakalınız!
Ümidim odur ki: yalnız!

Kızıla çaldı bulutlar
Kuşlar yuvaya dönmede
Benimse içimde kıpırtılar
Hüzün neşeyle cenketmede

Dingin akşamlar portakal rengi

Doğmasın güneş sabahıma,
Gittin artık yoksun sen!
Gönüller ağlar bu feryadıma
Ne bıraktın ardında bir bilsen!

Esmesin tatlı meltemler havada