Ellerini sıkıca tutup gitme diyemedim
Gözlerini gözlerime kilitleyemedim
Gururum düşmem dedi ayaklarına
kendime söz geçiremedim
Kalbim için için ağladı ayrılıgımıza
Gittin ya canım çok yandı
İçim kor ateşlerle dağlandı
Günüm güneşim karardı
Dünya gözümde çok daraldı
Gözlerim damla damla döker yaşlarını
Yüreğim hasretinle kor ateşlerde
Kavuşmazsa sönmez yangınları
Kalbim sızlar sen dönmedikçe dinmez ağrıları
Velhasıl hem hastayım hem yastayım gidişinle
Sözlerin zehir olmuş yüreğimi yakıyor
Gözlerin ok gibi kalbime saplanıyor
Yar bu ne öfke bu ne sitem
Güneş yüzünü görünce buz tutuyor
O masal aşkımıza nazar mı değdi
Duymuyor kulağı konuşmuyor dudağı
Elleriyle anlatıyor derdini
Görmedim bu kadar mutlu güleni
Utandım kendimden gereksiz isyanlarımdan
Hayatın bilememişim değerini
Sen aklıma düşünce yanıyor kalbim
Anladım ki yıllar geçse bile
Seni içimde söndürememişim
Yüzünü yıkamış toprak çiğ taneleriyle
Ötüşüyor kuşlar sabah seheriyle
Yeni bir güne yeni bir hayat doğuyor
Güneş cama vuruyor uyan diye
Yalan dünya dönüyor yine ömrümden ömür çalarken
BAZEN
hani bazen olurya
dalıp dalıp gidersin
pencerendeki dünyaya
Gözlerin bakar oysa sen görmezsin
CANIM BABAM
Gün geçtikçe unululur derler gidenler
Gitiğin gün uzakmış sana olan özlemim
Her gelen günle tazeleniyor hasretim
Seni çok arıyor babam diye çarpan kalbim
KIZIM
Canımın canı göz nurum
Kızım kınalı kuzum
Dün bebektin bugün gelin oldun
Yüreğimi yakan ateşten bir korsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!