Bana seni anlıyorum deme sakın
Aldığım her nefeste nasıl dayandığımı
Geceler tek başıma canımla savaştığımı
Sen nereden bileceksin nasıl yaşadığımı
Üzülme
Üzülme sesini duyan var
Kalbinden geçeni okuyan var
Sakladığın gözyaşını gören var
Yüreğinin yangınını bilen var
Sessizliği dinliyorum
Sanki ruhuma ilaç gibi
Ilık bir rüzgaz esiyor
Şefkatle saçlarımı okşuyor
Sessizliği görüyorum
Ey dost nasılsın diye sorma
Söyleyecek sözüm çok
Anlayacak insan yok
Hakim olsam kırılacak kalem çok
Ne sen sor ne de ben söyleyeyim..
Söyle
Söyle içine atma derdini kederini
Biriktikçe çürütürsün kendini
Unutma ikin ci bir şansın yok ki
Geldin işte gideceksin herkez gibi
Beyaz bir sayfa her satırı boştu
Kaleminse içi dışı doluydu
Gecenin sessizliğinde
Yıldızlar yol gösterdi ay buluşturdu
Beyaz bir sayfa ve bir kalem
Titredi yer gök inledi çığlıklar
Vicdansızlar zalimler utanmazlar
Yıkıldı betonlar yıkıldık hep birlikte
Cennet vatanımı ciğerinden vurdular
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!