İstanbul’u ben kuracak olsaydım,
Kız Kulesi’ni göz yuvarlarına dikerdim.
Çünkü yeşil gözlerinden
Bir orman filizlenirdi,
Denizin ortasında...
heykeller yapmak suretlerinden
yeşil kuşlar uçurmak damlardan
seni sevmek böylesine görkemli
özlemler peydah etmek yokluğundan
yaşam da öyle garip, çaresiz, avare
ey cananım
gönlünü ala boyayayım şaraptan güzel
ver ellerini tutayım dokunmak ömre bedel
yıllar senle geçer oldu, günler seher
gece ay seni gözlerken, bizi izler keder...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!