Merhem Şiiri - Nilüfer Albayrak

Çok şey istemedim ondan aslında,
Sevmesini bile beklemedim…
Bir “gerçek” yeterdi,
Bir “dürüst” bakış…
Ama o hep sustu,
Hep bir adım uzakta kaldı,
Sanki kalbini kiraya vermiş gibiydi.

Sadece…
Sadece bana yalan söylemeseydi iyiydi.
İnandığım ne varsa,
Birer birer toprağa gömdüm onunla.

Belirsizdi...
Ne vardı tam olarak,
Ne de yoktu.
Bir “gel” diyemedi bana,
Bir de “git”…

Beni yordu zamanla…
Yorgunluğumdan utandım.
Kaçtım sonra herkesten.
En çok da aşktan...
Çünkü aşk onun gözlerine sıkışıp kaldı.

Doktor,
Aynaya bakamıyorum biliyor musun?
Ne zaman yüzüme baksam,
Onun silueti çöküyor gözlerime.
Ellerim titriyor…
Kalbim artık bana ait değil gibi…

Hasta mıyım doktor?
Bu derde çare var mı?
Aşkın hangi formülü iyileştirir beni?
Yoksa... Yoksa ben hiç iyileşmeyecek miyim?

Bana bir merhem ver doktor…
Unutmayı öğreteninden…
Kalbimi sökmeden iyileştireninden…

Bana bir merhem doktor,
İçinde biraz umut olan…
Bana bir merhem doktor,
Aşkı unutturan, acıyı silen…
Bana bir merhem doktor…
Yalnızlığımla vedalaşabileceğim bir merhem…