İnsanoğludur
Har görür, hasar görür,
Cihan-ı âbet görür.
Tebeşir’i şerbet görür,
Sulh-i mestî öğütür.
Kulvî alem dövünür.
Işte geldi zamanı
Nerde bunun ilacı
Sensiz Gönlüm yaralı
Olmuyor gülüm olmuyor
Olmuyor gülüm olmuyor
Kaynar kazanın karası
Yüzünde okunur telaşı
Kaç kaça bildiğin yere
Bir gün bulursun belanı
Eveleme geveleme lafı
Kekik Kokar Ekim
Hazan çökse de mevsime,
Kekik kokusu iyi gelir Ekim'e.
Rüzgar yorgun dalları öperken
Düşler yine sarıya döner sessizce.
"Kendince"
Bir köşede oturuyorum,
Kimin beklediğini bilmeyen sandalyeler gibi.
Ne gidenim var, ne gelenim,
Zaman sadece önümüzden geçip duruyor — selamsız.
Güç ve cesaret dolu insanlara ihtiyacımız var
Kendi öz Varlığı ile arınmış insanlar
Dağ baışında tertemiz çektiğimiz nefes gibi
Duru akan nehirler gibi
Gözlerinde ışık olan insanlar
Keyif çatıp otururken
Ben karışmam derken
Amann boşver derken
Dünya karıştı yeniden
Haydi şimdi çık bu işin içinden
Rüzgarların Kızıyım
Ben rüzgarların kızıyım,
Zincir vuramazsınız bana.
Geceyi omzuma alırım,
Karanlık bile duramaz ardıma.
Kırılan Dallardan Bahar
Bırak bedenine güz gelsin,
Bazen yaprak dökümü iyi gelir insana.
Anılar, acılar dökülür yavaş yavaş toprağa,
Toplayıp saklama tekrar tekrar bağrında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!