Belki bir yolculuk hikayesi hepimizinki.
Kimimiz bavulunu toplayıp bilinmeze yürüdü,
Kimimiz içimizdeki karmaşadan başka bir yere varamadı.
Ama yürüdük.
Adımlarımız bazen geri gitti, bazen savruldu rüzgârla.
Yol bazen sessizdi, bazen kalabalık.
"Benden Kalbime"
Ey kalbim...
Kim bilir kaç fırtına geçtin de
bir gülüşe inandın yine?
Ne çok kırıldın,
Ben Yaşlıyım Belki Amma
Ben yaşlıyım belki amma
Daha dün gibiydi o genç yıllar
Yokuş yukarı koştururken
Şimdi yokuşu seyrediyorum azar azar
Felek senin gözün çıksın
Tüm dertleri bana yıktın
Sabır taşımı sandın
Ben yoruldum, oy dağlar, oy
Şu sineme vura vura
Bırak bedenine güz gelsin , bazen yaprak dökümü iyi gelir. INSAN'a
Anılar acılar dökülür yavaş yavaş toprağa.
Toplayıp saklama sararmış yaprakları tekrar bağrında.
Yeni tohumlar saklar , kırılmış olsa bile dallar.
Nice baharlara....
"Birkaç Duygunun İçinden Geçenler"
Ne tuhaf...
En çok gidenler kalıyor akılda,
Ve en çok sustuklarımız çınlıyor içimizde.
Bir kavuşma birde hasret
Çoşku varmı özünde
Gecem günüm aynı oldu Baharımın rengi soldu Gözüm yaşım sel oldu Yeter ağlatma gönlümü (Ağlatma gönül sazını )
Sesiz konuşur gözümüz
Susuz kalır yüreğimiz
İçimdeki Ayaz
Bir mektup yolladım yâre,
Yüreğimde derin yara,
Hep yolunu gözlerim,
Gel diye sabah akşama.
Bir mektup getir eski Bahar'dan
Sonbahara döndü bu Bahar
Yaprak döküyor her bir dalı
yerlerde yatan yaprak kimin
Bir Mektup yolladım yâre
Yüreğimde yare ile
Hep yolunu gözlerim
Bir gün geleceksin diye
Içim boran içim ayaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!