Meral Meri Şiirleri - Şair Meral Meri

Burada hiçbir şey yapmadan öylece saatler geçirebilirim...
Bir çarenin arayışı değil,onun yaktığı ateşim.
Bilirim çare içimde,ama içim sen de.
Bitsin istiyorum,bitsin bu çile,bu dayanılmaz kederler bitsin.
Sessiz sessiz,sürekli ağlıyorum,ama niyetim tam tersi; bağıra barığra,ama olmuyor! ..

Burada parçalanıp dağılabilirdim
Geceleyin kuzeyden esen bora gibi
Onsuzluğa da alışabilirdim
Fakat sevgisinden dolayı
Ne parçalanabilir
Ne dağılabilir

Seninle aramızda bir çekim var; herhalde bu olsa olsa,bir bütün- bölünemez ay-yıldız,ve bir miktar deniz olsa gerek...

Yapılacak o kadar çok iş,
Gidilecek o kadar çok yer-yurt,
Sevilecek o kadar çok yürek,
Aile olacak o kadar yuva,
Aşık olunacak o kadar kalp var ki;
Onsuz bunlara benim inadım tuttu.

Sensiz olduğumu düşünme...
Bilirsin bazen sevdiğin kişinin hayali; daha sevgili daha aşık daha yanındadır, seninledir...
Bilirsin değil mi?

27.10.16.İstanbul

Biliyorsun,uzakta olan hiçbir şey bize ait değildir,ama biz onu hep kucaklarız;
Çünkü gideceğimiz ve kalacağımız yer,hep uzaklardadır.
İçimiz gibi yani- ya da ikimiz gibi! ..

Kalbime ait -yaşanılan bir gerçeksin sen-sen tarifi pek mümkün bir duruş çağı,
Ama dokunulamayan bir günsün.
Ve hiçbir yere ait olmayan -bulunmak istenen bir gün.
Bir avuç deniz ya da kum; kendinden başka herkesin zamanını hatırlatan kayıp bir gün...

Sana daha önce demedim; ben film şeritlerini çok severim.
Biliyorum klişe ama "Hayatım gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti"
Tam da bunu yaşatıyor bana...
Neden olmasın ki; iyilerle -kötülerle hayat yaşıyor insan;
Bana bunu anımsatıyor diye ölmem belki,ama düşüncelere dalarım...
Düşüncelere dalmak beni başkalarınca yaşlı kılıyormuş,

Sana nasıl davranacağımı ve nasıl bakmam gerektiğini bilmiyorum.
Uykudan uyanmış gibi, sersemce ve yalpalayarak hissedemem ki kalbini.
Yani uzun kuyrukların sonunda ekmek kalır mı soframa bilmem bunu.
Hemen kestirip atma deme, uzun kuyrukların sonunda bir tane de olsa aş kalır deme!
Kuyruğun sonunda olan biri için başında neler var neler kalır, bilme gücüne sahip değildir.
Onun içindir ki, her bir adımda bir hüzün yerine neşe olsun istenir;

Anladım, samimi iki elin -iki kalpten niçin bu denli sevgiyle uzaklığını yalnız parmaklarına taktığını
Ve yaşamlarına aldığını,anladım.
Anladım şimdi yaprakların sensizliğini...

18.11.16.İstanbul