"Yabancıların verdiği şekeri alma." Öğütleriyle büyütülmüş bir çocuk gibiydim karşında.
Şekeri alıp yemek için bir o kadar hevesli, bir o kadar da korkak bir çocuk gibi.
Yabancıydın.
Nereden geldin, neden geldin, seni hiç tanımazken, nasıl böylesine muazzam bir merak, böylesine muazzam bir tutku düşürdün içime? Kimsin sen? Anlamıyorum. Bilmiyorum.
Kasım aşk ayıdır derler.
Yine bir sonbaharda, hayatın sonunda,
Sâhi mi o bakışların? Sâhi mi, beni lâl eden o gülüşlerin, sözlerin?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta