Çocukluğumun korkusuydu,
ölü menekşe renkli ev.
Perileriydi bütün büyüsü.
Korkusunu yaşardım
Henüz korkmadan çıkacak bir kurukafanın.
Göz ucuyla kollardım kendimi çatın dan geçerken
Boğazımda düğümlü bir aaah! çığlık çığlık.
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
