Gecenin en içrek deminde
Elimde içi boşalmış kadehin gereksiz duruşu
Cebimde pörsümüş mektubu sevgilinin
Evimin en geniş duvarına astığım resmi bakmakta,
Geceye hüzünlenmiş suratımın ağrımaklı haline
Ustalaşmış ayrılıkların içi yakan yakınlığı
Zahmetli yolların bedeni tükenen yorgunluğu
Akşamdan sabaha uzak umutlara açılan eller
Koynundan sevda eksilmeyen gözü yaşlı analar
Kurumuş elleri ile evladın hayırlısına hasret babalar
Aklı eteğine saçılmış ziynet delisi kadınlar
Gecenin karanlığını konuşturdu
İçi fırtınaya sarılmış
İçli içli ağlayan çocuk
Ömrü yeter miydi anlatılacak kara sevdalara?
Gece karanlığı bir başlasa, susar mıydı acep?
“Konuşturma beni çocuk” dedi evvela
Aşk, bilinmez bir girdap
Şaka kaldırmaz tek oyun
Kahır dolu mutluluk
Bol gözyaşılı vuslat
İliklerine kadar hasret
Lekeli akşamlar
Sabır gerek herkese
Açlığı çekmeyene de
Boğazı ıslanmayana da
Ilık adalara mülk kondurana da gerek
Rençber diye hor görülene de
Gençliğinin baharına kara sevda ekene de
Sayılı gün değil benimkisi
Eşiğinden uzakta bir ömrün sonundayım
Vasiyetim sana dairdir
Dem dem çarptın yüreğimde
Aklımın her köşesine kazındı ismin
Uykularımın tümünde gül yüzün güldü
'Sıkma canını be abi!
Bu da geçer
Hayatımız gurbet zaten'
bir nefes daha çekildi sigaradan
dumanı vuslata doğru.....
Otuzundayım henüz
Teptiğim yolun yarısı gelmedi daha
Uykularımın bölünmüşlüğünde
Zil zurna sarhoşluğum girmekte rüyalarıma
Uygarlığın öncesinde değilim, sonrası meçhul
Naylon ayakkabılarımı özlemekte bir tarafım
2.
Aklın karı değilse de sultanın emri
Sahipsiz ülkemde her erkeğin derdi
Kurmuş düzeni, bilinmez nesebi
Erattan gayrı, keyfinin ehli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!