Melankoli Yanım Şiiri - İmren Çelik

Umutsuz ve tüm cesaretini yitirmiş bi haldeyim....
Acı içinde kıvranıyor
ışıktan ve insandan kaçıyorum...
Karanlığı seviyo,konuşmak istemiyorum...
Uykusuz,dalgın,korkulu,öfkeliyim...
Topluma uyum sağlayamıyorum...
Varolmamanın bilincindeyim.
Aynadaki yüzümün ağlayan yanını görüyorum erseferide...
Uzalaşıyor ve herkesten soyutlanıyorum..
Gözlerim ve ağzım sarkık,
bakışlarım boşve omuzlarım düşük,
elemli bi görünüm içindeyim....
Dünyaya fırlatılıp atlışıma anlam verebilmiş değilim.....
Dinginliğe ulaştıramıyorum kendimi....
Bitmeyen sıkıntım,
boşluklar içinde oluşum ve hüznüm,
beni içinden çıkamayacağım kederlere boğuyor....
İnsanları sevmeyi çok istedim;
doğal olmayan,
yapmacık ilişkiler,
sahte kimlikler,
maskeler ve incelikten yoksun düşüncesiz davranışlar
engel oldular her defasında....
İçime kapandım! !
Bilmediğim ne varsa kızıyorum! !
Yüreğimi yiyip bitiren birşeyler var.
İçimi kemiren bu şeye teslim olmak istemiyorum
ancak;
çaresizlik içinde onunla mücadele edecek gücüm yok.............
İçimde kıpraşıp duran olumsuzlama boşluğunda
güvensizliğim tek olumlu yanım.................