“Kaç yalnızlık daha ölmeliyiz sonsuzluk eşiğinde.”
Çözülür kabulümüze aldığımız imkânsızlıklar,
hüzüntülerimizi hatırlar aşkın kemikli dili.
Sadece bir yalnızlık kalır geriye ikimizin payına.
Ve ardından, ardı arkası kesilmez artık ardılsızlığımızın.
Nasıl aydınlıktı gece
Yağmurun ıslak sessizliğinde
Yapraklarla örtünmüş kuşlar
Aklımızda edepsiz düşüncelerimizle.
Ambalajından çıkmamış umutlar,
Devamını Oku
Yağmurun ıslak sessizliğinde
Yapraklarla örtünmüş kuşlar
Aklımızda edepsiz düşüncelerimizle.
Ambalajından çıkmamış umutlar,
Güzeldi,yüregine saglik....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta