Sokağımdaki akşamların
Şarkı söyleyen yalnızlıklarında
Tenime abıhayat döken dudaklarına
Şöyle adamakıllı sarılamadım dudaklarımla
Ve akan yıldızlarla beraber
Yaslayamadım arkadaşlığımı
Kirlenmemiş ruhuna…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta