Kendim, asmalı konakların esenliğinde
Sesim güz yeşilliği çayırında, otluğunda
Çocuk masumluğunda, oyunu bozan kim dendiğinde
Ah o küsüp gitmelerin yok mu, tamda!
Yalnızlıktan korktuğumda..,
Kolları hicaz kervanlarına sarılmış bir bekleyiş
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta