Seninle idim düşümde yine dün gece
El ele yürüyorduk ikimiz sahilde
Özür dilercesine okşuyordu dalgalar
Bir zamanlar acımasız davrandığı
Keskin kayaları
Mehtap ve deniz dertleşiyorlardı sessizce
Her gece buluştukları yerde
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta