Mehtap Keklik Şiirleri - Şair Mehtap Keklik

Bugün yalnızlığıma gitmek istiyorum
Kimsenin olmadığı, seslerin duyulmadığı
Renklerin solduğu viranhaneme
Bedenimden beni çekip
Yalnız ben olarak
Yalnızlığıma gitmek istiyorum.

Takılıp kaldım hayatın bir kıvrımında
Kıvranıp duruyorum sessiz sedasız
Çalkalandım,bulandım,durulmam imkansız.
Saçıma düşen akların zamanı mı şimdi,
Yoksa ben miyim yaşlanan zamansız?
Kırıldıkça aynalar içimde

Çiçek bahçem var benim
Kardelenlerim,
Nergislerim, çiğdemlerim.
Her birini ayrı bahçeden
Derip getirdim.
Her biri ayrı sevgi ister

Bir gece yarısı eve geldiğinde
Kapıyı çalacaksın, açan olmayacak.
Çaresiz kendin açacaksın.
Soğuk demiri elini yakacak anahtarının
Sokak lambasının pencereden sızan loş ışığı
Sararmış yüzüne vuracak.

Umut fukarası bir adam
Göz çukurları pişmanlık dolu
Kahır kalemi ile çizilmiş yüzündeki çizgiler
Çile dolu sırtındaki kamburu.
Çekerken sigarasını çileli edasıyla içine
Ufukta donar kalır bakışları.

Ellerin gül dalı gibi
Gözlerin çocuk bakışlarındaki
Masumluğu anlatırken
Parçalamak istersin ya
Güzel olan her şeyi;

Günler yorgun, günler miskin uyanıyor
Uykudan.
Ezilmişliğin ağırlığıyla başlıyor her şey
Atalet basıyor dem be dem
Günler mahmur, günler sakin
Kanayan düşünceler pervasız

Bir yıldız olsaydım göklerinde
Dilek tuttuğunda kaymak için.
Bir çiçek olsaydım kırlarında
Koparsan beni, göğsünde kurusaydım.
Bir kuş olsaydım pencerene konan
'Ne şirin' diye okşasaydın kanatlarımı

Haydi gelin artık göçmen kuşlar
Göç ettiğiniz memleketlerden.
Ben hiç görmedim oyerleri,
Anlatın bana gördüklerinizi.
Haydi uçun, gelin kuşlar.
Bahar geldi, ısındı havalar,

Gözlerinin okyanuslarında battı gemilerim
Ki ben onları yüreğimin limanından uğurlamıştım
Tayfalarıma sevdamı anlatmış
Sevgiyi öğretip yollamıştım.
Nereden bilirdim kirpiklerinin
Aslında birer kasırga olduğunu