MEHPARE
Ona kalbindekileri kim söyledi?
Köy yerinde rüzgâr başka eserdi…
Yokuş yollar… taşlar, dut dalları…
Gözleri yerde yürürken sessizdi,
İçinde bin çiçekli bahar varmış gibi…
Bir sabah… ezanla uyandı dünya,
Pencerenin perdesi kıpırdadı usulca …
İlk kez gördü onu, pazar yolunda,
Bir telaş, bir bakış... ve kalpte bir kul.
Ne adı ne yurdu... hiç bilmezdi o,
Sadece ellerinde bir sıcak vardı.
Bir tebessümle geçti yanından o…
Kalbini koydu da, ses etmedi Mehpare.
Annesi derdi: “Kızım, sus gönlünle…”
Mehpare susmayı öğrendi erken.
Aşkı, gül gibi sakladı içinde,
Bir Allah bildi… bir de gece, bir de diken.
Kalbimde sakladım seni usul usul,
Adın dudaklarımda bir sır gibi.
Göz göze gelmekten çekinen o an,
Bekledim seni, sabırla, aşkı gizli.
Siir: Nûrferah Züleyha Aktaş
Tarih: 17.01.2024
Saat: 01:12
Kayıt Tarihi : 17.7.2025 09:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair bu şiiri yazarken, aslında her insanın içinde gizlediği, çoğu zaman dile getiremediği o naif ve kırılgan sevdayı temsil ediyor Mehpare ile. Onun duyguları, herkesin kalbinde bir yerlerde saklı kalan “ilk aşk”ların, ilk hislerin ve sessiz bekleyişlerin bir aynası gibidir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!