Mehmet Yücel Şiirleri - Şair Mehmet Yücel

El uzattım tutamadım özlemi.
Bir senem de böyle geçti boşuna.
Ne ettiysen bölemdim çilemi.
Bir senem de böyle geçti boşuna.

Felek görmez oldu beni nedense.

İki şahit ile bir memur ile.
Resmiyete düşüp solan evlilik.
Rekabetler ile kavgalar ile.
Kağıt üzerinde kalan evlilik.

Ayrı cinsten iki insan bulunur.

Her şeye razıyım, yeterki benim ol.
Rüyalarımın kadını...
Hülyalarımın kadını...
Dünya bir yana sen bir yana.
Ne söylesem yaranırım ben sana.
Kaç takla atsam sevresin beni.

Şüphe deryasında önüne gelen.
Sevilmek ihtimal sevmek bir ihtimal.
Boş yaşar yaşayan boş ölür ölen.
Yaşamak ihtimal ölmek ihtimal.

Anlamak yetmiyor, anlam yetmiyor.

Hayat, düşünceyle başlayan bir noktadan, düzgün olmayan bir yürüyüşe katılımcı olarak çıkmak.
Hayat, başı dumanlı bir dağ iken; güzelliklere özenmek ve silineceğini bile bile gerçekten kaçmak.
Hayat, engin denizlerin maviliğine aşık olmak ve acemi bir kaptan gibi belirsizliğe yelken açmak.
Hayat, kanat varken yerlerde sürünmeyi, tercih etmek, kolsuz kanatsız iken yükseklerde uçmak.
Hayat, gönül gözü kör bir bedene yıllar yılı yılmadan, körü körüne sevgi ve özlem ışıkları saçmak.

Bu nasıl dünyadır bu nasıl devran.
Güldürmedi beni gülü unuttum.
Ne sevgi tanıdım ne oldum hayran.
Dut yemişler gibi dili unuttum.

İntikam mı alır, darbe mi vurur.

İnsan ile umut,
ateş ile barut gibidir.
Ateşlendikçe o fitil yüreklerede,
yanar gider.
gittikçe kesilmez nefesler,
gittikçe gür çıkar seseler.

Vicdan yoksulları duysunlar beni.
Umut siperim var vurulmadım ben.
Ölümsüz bir şair saysınlar beni.
Kan döktüm sevdaya durulmadım.

Yenilmek de nedir mağlubiyet ne..

Yaşamayı özledim; unutulmadan, tutulmadan.
Avutulmadan...
Cenge düşmeden umut adına.
Derde düşmeden sevgi adına.
Can derdiyle tutuşmadan.
Canan dedriyle tutuşmadan.

Yaşamayı özledim, inan isresen.
Yeminler eylediğim yaşamak.
Tövbelerim...
Ağlamayı gururla kovdum.
Dost diye hayıflandım.
Doymayan gözlerimle savaşım.