Mehmet Yücel Şiirleri - Şair Mehmet Yücel

Yaşamayı özledim.
Özde yaşamayı özledim.
İnasan dediğin özde yaşar.
Yaşayan ölüye çevirmeyin can taşıyanları.
Taşınmak değil bu yerleşmektir, yerleşik kalmaktır hayata.
Hayatsa savaşmak savaşacaksın.

aç dünya
ekmek sevmek gülmek
doymadı bu yanlışın gözleri yüreği karnı
yuttukça çok istedi
yetiştirmek adına
sevdaları umutları dostlukları ormanları feda eyledik

Yanmakla korkutma beni.
Donmakla korkurma beni.
Aç kalmaktan da korkmam.
Evsiz,yurtsuz kalmaktan da....
Hangi kural kuralsızlıksa ordan başla sorguya.
Hangi el ayağının altını kazıyorsa...

Çevrenize şöyle bir bakar mısınız; insanlar yaşam telaşına düşmüş
ya ekonomik ya kültürel ya siyasi ya psikolojik...Bu telaş içersinde bir
yeni insan tanımaya çalışıyorsunuz, uğraşılarınız genellikle hüsran ile
sonuçlanıyor. Kimi boşvermiş her şeyi, kimi eğlenmekle meşgul, kimi
çevresindeki insanları kullanmaya çalışıyor, kimi yalanlarını satma
peşinde.... Tek yanlı ve saplantılı düşüncelere sahip bireyler bunun

Yolum uzun benim durmak ne demek.
Yolların kapalı, kar diyene bak.
Serçeler sürüyle, kartallar tek tek.
Kartal yaralanmış sar diyene bak.

Kopuk iken ondan asla kopmamış.

Hayat bir oyundur kurallar kati.
Kuralsız yaşarsın, sen sana hasret.
Ne mutluluk gördüm ne de sempati.
Özledim kendimi ben bana hasret.

Kimseler bilemez, senin ahvalin.

Seni anlamak isterdim.
Duymak isterdim.
Kerşke kulaklarım olsaydı seni duyacak.
Beynim olsaydı seni anlayacak.
Gözler yaptırdım tanesi bilmem kaç paraya.
Seni görmenin maliyeti ne yüksekmiş.

Sen hasret ben hasret bizler hasretiz.
Hasretle yaşarız işimiz hasret.
Hasretsiz gün geçmez sanki hayretiz.
Hasretken çürüyen dişimiz hasret.

Biz hasret kalırken onlar yaşadı.

Dün yandı yüreğim; bugün kül oldu, savurdular beni küllerim hasret.
Tutundu tutundu ıztırap buldu, boşlukta çırpınan ellerim hasret.

Ben hasret, sen hasret, dünya hasret yurdu, hepimiz hasret.
Özenen bezenen acep ne buldu, salakça yaşarız tipimiz hasret.

karıncaları ürkütmeyin
akbabalar tünemişler
çakallar harıl harıl çalışıyor
ağustos böcekleri ötüyor
ormanda bir duman tütüyor
görmüyor musunuz