Ben insan aradım bir ömür boyu.
Sözünde durmayan insan olur mu?
Özümü unutmam soyum türk soyu.
İnsanı saymayan insan olur mu?
Zaman çok değişti, yalana öndü.
Bin dağ, bin ova, bin yayla aştım.
Uyumuşum dizinde zemherinin.
Ninni söylemiş yaylalar.
Vurulmuşum dağlar dibinde.
Ovalar ağıt yakmış,
Sen de vefasız...
Yörük kızı kar mı yağdı yaz ayı.
İstanbulda saçlarıma ak düştü.
Yıllar yılı çeke çeke cezayı.
İstanbulda saçlarıma ak düştü.
Umut diye vicdansızlar olunca.
Direniş direniş direniş...
Direnişimiz değil mi;
çimlenen tohum,
filizlenen başak,
harmanda tahıl,
değirmende un,
Kimi çok savaştım kimi de susutum.
Ahvalim bilesin geçmiyor günler.
Sitemler eyledim, ahuzar kustum.
Olmazsa nefesin geçmiyor günler.
Sabah olsun diye geceyi vurdum.
Gizemin yanında hiç kalanlar...
Yamaçların adını düzlük koymuşlar.
Sıra sıra dizilmiş saçmalıkların arasında; bir gerçek yeşeriyor.
Yeşeren gerçeğe nisbet.
Duymayan kulaklara nisbet.
Yorulmayan ayaklara nisbet.
Adım adım yaklaşıyor yalnızlığım.
Akşamla iniyor şehre.
Gecleyle yerleşiyor.,
Efkarla birleşiyor.
Nerde benim yüreğim.
Nerde...
Daha dün terkettim yıllar mı geçti.
Yoksulluğun şehri feryat Ardahan.
Tarih sana nice görevler biçti.
Direniş timsali üstat Ardahan.
Geri kalmış diyen diller utansın.
Memleket, bin yıldan bu yana dökülen kanların suladığı toprak.
Memleket, bazen sığnak, bazen başak, bazen yeşil bir yaprak.
Memleket, son umut, son sevda, son nefes, son dokunuş, son durak.
Memleket, vaz geçilmez istek, vaz geçilmez güç, vaz geçilmez uğrak.
Memleket, ışığıyla ışıklandığım, yoluna can verdiğim, deryasına daldığım..
Sahte duygulara bürünme artık.
Gerçekleri gören gözüm var benim.
Yan yola düşenin yakası yırtık.
Devirlere ibret özüm var benim.
Dilersen ceylanl ol, dilersen meral.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!