Mehmet Yaşar Şiirleri - Şair Mehmet Yaşar

Fırtına kopmuştu gidiyordun sen
Uzaklara bensiz dalıyordun sen
Neyleyim sevdiğim şimdi sensiz ben
Dünyamı yakıp da gitme sevgilim

Alışamam asla sensizliğe ben

Bir yanım duvar bir yanım yalnızlık
Şu gördüğüm her şey sanki karanlık
Genç yaşta yıkıldım gülmüyor yüzüm
Bu gidişle sonum olur mezarlık

Yaşadığım hayat tam bir sefillik

Yine yalnızım tek başıma gurbette,
Oturmuş düşünüyorum bir köşede,
Sanki dört duvar arasında tek başımayım,
Gurbetteyim çaresiz yalnızım Allah’ım.

Ne anam ne babam ne kardeşim var,

Aylardır yoktun sen bu hayatımda
Maziye gömmüştüm çoktan ben seni
Yine gelip girdin benim dünyama
Yeniden en başa aldık zamanı

Dinen acıları başlattın geri

Hüznüm oldu sevdan ben çekemedim
Bu aşkın içinden bir çıkamadım
Resimleri bile bak yakamadım
Gitsende sen benden ben gidemedim

Boş verdim hayatı dert gelsede bir

Sessizce çöküyor yine odama
Şu olmaz olası zindan geceler
Kaldım dertlerimle yine baş başa
Yıldırım misali düştü geceler

Ne bir ahbap ne düşman bana

Beklemekten döndüm bir mecnuna
Umudum tükendi geleceğin yok senin
Bu gün son kez dönmeni bekleyeceğim
Umudum kalmadı döneceğin yok senin

Gözlerim yollarına bakmaktan yoruldu

Dün sesini duyup teli kapattım
Yokluğunu bir kez daha anladım
Yaptığım hataya yine ağladım
Bu ayrılık öldürdü beni gülüm

Her saniye bana oluyor zehir

Yine gözlerim sulu,
Kirpiklerim ıslak,
Yine benim perişan,
Yine üzgünüm buralarda.

Yine yanaklarım kuru,

Dün gece resmine bakıp ağladım
Kendimi zincire vurup bağladım
İçtikçe aşkınla yanıp dağladım
Senin yokluğuna alışamadım

Gözümden gitmiyor kara gözlerin