Mehmet Taş Şiirleri - Şair Mehmet Taş

Bu gece gözyaşımla ıslatıp da suları
Gönlümdeki ateşi harlamak istiyorum
Yokluğuna şarkılar söyletip yıldızları
Resmine baka baka ağlamak istiyorum.

Aşka kurban verdiğim geçmiş yıllarım için

Ne varsa sende yaşadım
Sende tattım meyvelerin en lezzetlisini.
Çiçeklerin en güzeli
Senin yağmurlarında boy verdi.
Senin yıldızlarında aydınlandı gecelerim
Rüyaların en pembesi seninleydi

Ve bir yağmur sonrasıydı
hava durgundu
gökkuşağı yedi rengini
yorgun ayaklarına sermişti...
bir kuş tüyü hafifliğinde
sessizdi gelişin.....

Bir mermi şakağımı ansızın yakar gibi
Umarsızca son defa geriye bakar gibi
Baktın geçip giderken.
Anladım bu bir veda, bu temelli gidişti
Ölüm gibi, gidipte bir daha dönmeyişti.

Haydi bre Orhan Veli
Şimdi sırası mı garipliğin
Bir tek miras kalmış da bize şairliğin
Sebeptir sevdamıza
Oturmuşuz boğaza
Yer mavi, gök mavi

Yolcu geçmez dağlarda
Bir garip çeşmeyim ben
Yıldızlar bende görür en güzel düşlerini
Melekler kanadında serin yeller taşıyıp
Bende dinlendirirler nurlu bedenlerini.

Geceye bir ninni yayılır birden
Yavaşça yapraklar suları okşar
Serçeler uyurken dal uçlarında
İçimde gecenin hüznü başlar
Bir yağmur örseler karanlıkları
Bir şimşek şavkını sulara serer

Gün çığlığa gebe, gece hıçkırığa
Sara nöbetlerinde bedenim.
Yitik umutların gerisinde beslediğim
Öksüz hayallerimin karmaşasında
Bir başka zamana kaldı beklediklerim.

Gönül defterine bir şarkı yazdım
Güftesi sen oldun
Bestesi sensin.
Çoban yıldızının takıp saçına
Uzattım göklerin öbür ucuna...
Şimdi sevda açar bütün çiçekler

Her sabah yönümü döndüm yeniden
Güneşin yüzünde sen varsın diye
Bülbüle gönlümü yoldaş eyledim
Gülün goncasında sen varsın diye

Gün oldu hicranla boğuldum durdum